Hotzak

Roberto Etxeberriari, Aritz Artieda Xerpari,

Xabi Iriarte Venenori, eta Jose Luis Cisneros Pelayori

Mendiak aunitz eman digu,

kendutakoa aldiz, ezin neurtuzkoa da.

Mikeli

Cuelda!

Kepa Arizmendiri

Bakoitzak berea gurea Euskal Herria!

Begoñari

orri edo liburu oso batean

nekez sartuko zen guztiagatik.

Xabiri

zure amaren arrazoi berberengatik (kasik).

Maite eta Joxepa nekaezinei

eta asteburuko kamarero nekatuei.

Thompsoni

zure dantza epileptikoa gogoan

eta zauden tokian egonik,

Zubi Puntako faunako kide

maitagarrienetako bat izateagatik.

Astearte eta ortzirale goizeko emakume taldeari

nik sinesten ez dudan jainko bati

nire alde errezatzeagatik.

Patxikuri

nahiz eta onartuko didazun

zure urterik destroienak bizitzea

egokitu zitzaizkidala.

Juxtori, Timutiori, Laboari, Paulinori, Agusi, Salomoni…

eta oro har, Zubi Puntako fauna guztiari (apezak barne)

eta Erratzuko petatzu guztiei.

Istorio hau gertatu zelarik nola edo hala Jonen lana oztopatu zutenei,

Aitor etxean ezkutatu zutenei,

eta batez ere, Eiderri lagundu zutenei.

 

HOTZAK, lehenengo eguna (I)
HOTZAK, lehenengo eguna (II)
HOTZAK, lehenengo eguna (III)


HOTZAK, bigarren eguna (IV)
HOTZAK, bigarren eguna (V)
HOTZAK, bigarren eguna (VI)
HOTZAK, bigarren eguna (VII)

HOTZAK, hirugarren eguna (VIII)
HOTZAK, hirugarren eguna (IX)
HOTZAK, hirugarren eguna (X)
HOTZAK, hirugarren eguna (XI)

HOTZAK, laugarren eguna (XII)
HOTZAK, laugarren eguna (XIII)
HOTZAK, laugarren eguna (XIV)
HOTZAK, laugarren eguna (XV)

HOTZAK, bortzgarren eguna (XVI)
HOTZAK, bortzgarren eguna (XVII)
HOTZAK, bortzgarren eguna (XVIII)

HOTZAK, seigarren eguna (XIX)
HOTZAK, seigarren eguna (XX)
HOTZAK, seigarren eguna (XXI)
HOTZAK, seigarren eguna (XXII)

HOTZAK, zazpigarren eguna (XXIII)
HOTZAK, zazpigarren eguna (XXIV)
HOTZAK, zazpigarren eguna (XXV)
HOTZAK, zazpigarren eguna (XXVI)

HOTZAK, hilabete batzuk geroago (XXVII)

HOTZAK, epilogoa

***

Behin, Kepa Arizmendiren erakusketa ikusten, flipatu egin nuen apur bat koadro batekin. Sukalde bateko mahai bat ageri zen, eta mahaiaren gainean sardina lata bat zegoen, bertzerik gabe. Hori zen dena, hori zen guztia. Pues vaya… pentsatu nuen, eta momentuan ez nintzen margo horrek adierazten zuen gordintasun guztia ulertzeko gai izan.

Denbora batera, koadro horren azalpena aditu nion Kepari. Erabat lotuta zegoen iheslari politikoek bizi dituzten bizi-baldintzekin. Kepak margotzeko beharra sentitzen zuen, eta paisai zoragarrietara joateko ezintasunaren aitzinean, bere egunerokoa margotzen zuen, iheslarien egunerokoa: sukalde solidarioak, botila bat, lata bat… iheslarien biziraupen minimalista finean.

Nik, istorio honen kasuan, antzeko zerbait egin nuen nolabait. Bolada batez, ihesean nintzela, Mallacán musika taldearen Mar de suenios diskoa zen nire motxila txikian eramaten nuen disko bakarra. Motxila berean neraman koadernoan idazten hasita, Pirinioetako haran eta mendi bilakatu nituen diskoa zein musika taldea, eta diskoko hamalau kantak, haran horretako geografia.

***

 “Hotzak” 2010. urtean idatzi nuen, egoera berezi samarrean erran dezagun. Oinarrian prentsatik bildutako mendi kronika bat dago, sukalde solidario batean moztu eta “itzalen aroko kaierean” eraman nuena.

Gerora, Elurrek, Estebek, Kristinak, Ospik, Txetxenek, Mikelek… egindako kritikekin osatu nuen. Beraz, mila esker guziei.

Mila esker aunitz ere Pello Uharteri, zuzenketa hain era txukun eta profesionalean egiteagatik.

***

Etsaiaren hatzaparretatik

Egin zenuen ihesi

Kezka larrian geratu ginen

Tristura izanik nagusi

Maite zaitugu, zaindu burua

Guk nahi dizugu adierazi

Jaso ezazu gure musua

Besarkada eta guzi.

***