Lur
azpian frontala itzaltzea eta denbora tarte batez isilik gelditzea alimaleko
esperientzia da. Sinplea bezain trinkoa. Erabateko iluntasunak mugimendua transmititzen
dio buruari, hutsaren amildegia. Entzumena, instintiboki, zorroztu egiten da.
Urruneko ur emaria adituko duzu, tai gabeko tanta-erortzearen oihartzunak, zure
arnasketa erreprimituaren burrunba. Segituan, buruak muga oro hautsiko du eta
imajinazioari eraginen dio ezin era askeagoan. Buru gaineko hamaika mila tona
arroka sentituko dituzu sorbaldetan eta, segundo-milarena batez, diaklasaren
frikzioa irudikatuko duzu, harrabots sorgarriaz lagunduta. Kalapitaren ertz
batetik, ekaitzaren osteko barealdian, zure gorpua argiki irudikatuko duzu, zapatua,
txikituta. Hilik.
Burua
mugituko duzu iluntasunean, bertze alde bateko gertakariak ikusi nahian.
Lurraren
erraiak agertuko zaizkizu, meandro estu, bertikal, makur eta okerretan.
Sakontasunean mota eta tamaina guztietako herensugeak ikusiko dituzu, goiti
atxikika lehian, zure gorputz txikia helburu.
Argia
piztean, harrabots oro isilduko da, mugimendu oro geldituko.
Pareko
harria begiratuko duzu eta bere gelditasunak harritu eginen zaitu.
Segundo
batzuk beharko dituzu lur azpiko balizko errealitatera itzultzeko.
Lur
azpian jarraitzen duzu, milaka tona arrokaren azpian.
