Hori luxua! Mantis religiosa belarrarekin nola, halatsu uztartu ziren kanapearen
kuxinak Hartzaren gorputzarekin. Gogoratzeko gai zenetik lurrean egiten zuen lo,
mendian. Bere hezurrek zinez eskertu zuten bunkerreko kanapearen masajea. Hartzaren
aurpegian gau luze eta erosoa iragartzen zuen irribarrea ageri zen.
Victorio, plan hobeago baten faltan, Hartzaren ondoan etzan zen lurrean,
bola bat eginda.
Gauerdia pasata ipar haizea sartu zen Otsondo aldetik eta bunkerreko
atea kolpeka hasi zen lehertutako markoaren kontra, itxita atxikia zuen denbora
guzia amorruz ordainarazi nahiko balio bezala, mendekuz edo. Kolpeek iratzarri
egin zuten Hartza, baina erabat kontziente egon gabe. jaikitzeko gogorik gabe, “geldituko da”
pentsatuz, buelta erdia eman eta loak hartu zuen berriro.
Ipar haizeak hodei ilunak ekarri zituen eta begien itxi-ireki batean
alimaleko erauntsia hasi zen. Euriak bere beheranzko bidean harrapatzen zuen guzia
kolpatzen zuen bortizki. Oinazturek bata bertzearen gibeletik amiltzen ziren
zeruan ibilbide argitsuak eta aingerutsuak marraztuz, paparazzien flashak imitatuz. Ortotsek soinu banda paratzen zuten,
ekaitzari indar beldurgarria emanez.
Oinaztura baten flashean ikusi zen dagoeneko ez zela irribarrerik
Hartzaren aurpegian. Urduri antzera, buelta eta buelta ari zen kanapearen
gainean, ezinegonaz. Oraindik lo hala ere, izerdi hotz batek bere gorputz guzia
bildu zuen. Ateak bere erritmo desesperatua markatzen zuen markoaren kontra,
pum, pum-pum-pum, pum, pum-pum... ortotsen mehatxu etengabearekin batera... oinazturen
flashak, flash, flash, flash-flash-falash...
Musika elektronikoak ondokoarekin solastatzea oztopatzen du, hitzak
entzun baino irakurri egiten dira, ondokoaren ezpainetan irakurri. Argi
azkarrek gure mugimenduak mozten dituzte, robotak bagina bezala. Argi batetik
bertzera hurkoaren dantza asmatu egin behar da. Gorputzak musikaren erritmoan
labaintzen dira argiek kontrakoa erran arren. Nire mingain lodiak zeozer erran
nahi zuen, edo erran du, eta hurrengo flasharekin batera ukabila ikusten dut
nire aurpegira buruz. Zas! One biscuit for you. Whiskia eta coca colaren
zapore gozoa aurpegian suma dezaket, usaina arroparen gainean. Errieta egiten
diot nire mingainari, nahiz eta ez jakin zer erran duen, eta barkamena eskatzen
diot duela hamar minututik ezagutzen dudan nire lagunik hoberenari. Bera ere
pasatu omen da ukabilkada ematean, eta barkamena eskatzen dit sorbaldatik
hartuta. Muxu bat ematen dit kubataz bustitako aurpegian eta, bere hitzak
airean irakurri eta gero, komunerako bere gonbidapena onartu dut. Mundiala
haiz, maite haut. Biba hi! Ezpaineko odola izerdia eta kubatarekin nahasten
da nire aurpegian, mingaina paseatzera aterata nabari dezaket. Kontent nago.
Negar egiten dut. Beldurra daukat. Gehiegizko indarrak gainezka egiten du nire
gorputzaren barnean, poroetatik destilatzen da. Hankek ez dute kasurik egiten.
Negar egiten dut. Kontent nago. Ez dut beldurrik. Pum, pum, pum... flashak.
Argiekin jendea. Gero espektroak. Musika honek hilak berpizten ditu. Pum, pum,
pum... Nik ere maite haut. Nire lagunik hoberena haiz. Ez dugu
iparrorratz beharrik, espektroen inertziak komunera ekarri gaitu. Menua zabala
da. Nik speeda, nahastea txarra omen dela, kar, kar, kar... Oxtia!
Speed hau on-ona da, mina eta guzti egiten du. Maite hau, nire lagunik hoberena
haiz. Bihotza berrehunera paratu zait eta dantzalekura ailegatu naizenerako
han zeuden aspaldi nire hankak. Pum, pum, pum... Nire besoek pum guztiak
harrapatzen dituzte eta kulunkatu egiten naiz pistan zehar Tarzan baten
antzera. Dantzalekua da nire jungla. Argiak. Flashak. Argiak eta flashak.
Flash-flash-flash... Argazkirik ez, otoi. Kar, kar, kar... Nire junglan
jaun eta jabe. Lagunez inguratuta nago. Ez dut beldurrik. Kontent nago, lagunez
inguratuta ez dut beldurrik. Pum, pum, pum... Negar egiten dut, beldurra
daukat. Flash, flash, flash... Non zaudete? Flash batetik bertzera
dantzalekua hustu egin da, bakarrik nago. Non zaudete? Negar egiten dut.
Beldurra daukat. Hankek ez dute gelditu nahi. Besoek ere ez. Bakarrik nago.
Beldurra daukat. Pum, pum, pum... Itzali musika madarikatu hori, utzi bakean!
Bakarrik nago eta beldurra daukat. Pum, pum, pum... itzali musika, utzi bakean!
Itzali flashak! Bakarrik nago eta bakarrik egon nahi dut!
Atea. Ortotsak. Euria. Oinazturak.
Euria. Atea. Oinazturak. Ortotsak.
Oinazturak. Euria. Ortotsak. Atea.
Ortotsak. Oinazturak. Atea. Euria.
Bunkerreko lur hotza utzi eta kanapera igo zen Victorio, Hartzaren gorputz izerditua eta hoztuaren kontra etzanez. Victorioren berotasuna nabaritzean buelta sonanbuluak emateari utzi zion Hartzak.
Lagunez
inguratuta ez dut beldurrik.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina