Markel Ormazabalen “Hemen naiz, ez gelditzeko baina”
(Txalaparta, 2014) liburuan aurkitu nuen testua eta biziki maitatu nuen.
Orriak
▼
2015(e)ko apirilaren 28(a), asteartea
2015(e)ko apirilaren 27(a), astelehena
HOTZAK, hirugarren eguna (IX)
IX
Aitorren faltan, nire buruari
besarkaturik iratzarri nintzen. Bera besarkatu eta nire gorputzaren kontra ongi
estutuko nukeen eguna noizbait ailegatuko litzateke; bizkitartean, bere
besarkadak nituen amets.
2015(e)ko apirilaren 19(a), igandea
HOTZAK, hirugarren eguna (VIII)
VIII
2015(e)ko apirilaren 17(a), ostirala
Erlojuari eraso basapiztiaren sabelean (XIV)
IZARRETAN NAUZU
Semetxo/alabatxo
maitea, aita nauzu. Bai, badakit oraindik ez zarela sortu, eta hilabete zenbait
falta direla horretarako, baina, beharbada, sortzen zaren egunean ez naiz
bertan egonen eta azalpen bat zor dizut.
Ez
naiz bertan egonen izarrak ordenatzen egonen naizelako.
2015(e)ko apirilaren 13(a), astelehena
HOTZAK, bigarren eguna (VII)
VII
Sasoiko nengoen, argi eta
garbi. Uste nuen motxilaren pisuak sorbaldak txikituko zizkidala, baina
bigarren egun hartan ez nuen ondorio handirik sumatu eta, harrigarria bazen
ere, lehenengo egunekoa baino aiseago egin nuen bigarreneko ibilbidea. Luzeagoa
izan zen, hori bai, baina desnibel txikiagorekin.
2015(e)ko apirilaren 8(a), asteazkena
HOTZAK, bigarren eguna (VI)
VI
“Metro guti batzuk bota naiz,
bertzerik ez” esan zuen Karlosek. Aupa baztandarrak pentsatu nuen, ez direla
erortzen, botatzen baizik. Gauza bat da euskaltegian ikasten duguna eta beste
bat, oso ezberdina batzuetan, kalean hitz egiten dena. Baztandarrak, beraz,
harroak beraiek, ez dira erortzen, botatzen dira.