Leyenda
del Golem
Ivana
Pecháčková
Meander
argitaletxea
“Soy un antiguo estudiante convertido en miembro de una
ambulante compañía de teatro. Hace un par de horas que he llegado a Praga.
-¿Y qué te trae a la madre de las Ciudades? –se intereso
el bachiller de los ojos vivaces.
-El Golem –reconoció Johan de mala gana, después de dudar
un momento.”
Berriki
arte Golem zinema batzuen izena baino
ez zen guretako, Pragako lagunek “Leyenda del Golem” izeneko liburua oparitu
ziguten arte.
Wikipedian begiratuta honako azalpena aurkitu genuen:
“Izaki hau
bizirik gabeko materiaz egina dago. Gaur egungo hebreeraz Golem
hitzak "ergel" nahiz "inozo" esan nahi du. Dirudienez izen
hau gelem hitzetik eratorria omen da, honek "lehengai" esan
nahi duelarik. Gershom Scholemek bere "Kabala eta sinbolismoa" liburuan
dioenez, Golema Pragako ghettoan hogeita hamahiru urtez behin sarrerarik gabeko
gela bateko leihoan agertzen den izakia omen da.”
Leyenda
del Golem ez da eleberri bat, ipuin luzea baizik. Guk aski gustura irakurri
dugu, hortaz, euskarazko bertsioa aldarrikatu nahi dugu (beharbada euskaraturik
dago jadanik eta ez gara enteratu…).
“¿De qué me sirve saber todo sobre filosofía y leyes, si
constantemente me suena el estómago? Hay que tener la valentía de perseguir los
propios sueños, de tener fe en uno mismo. La suerte sonríe al audaz.”
Protagonista Johan izeneko alemaniarra da eta, Golemi buruz ia dena dakiela konbentziturik, izaki honen bila abiatuko da Pragaraino.
“-Dicen que esta ciudad en el centro de Europa es el
umbral a otros mundos. Seguro que me lleva a alguno de ellos –dijo
meditativamente Johan en aquel gris amanecer de octubre.”
Löw izeneko errabinoak sortu omen zuen Golema, Moldava ibai ertzeko lokatzez XVI. mendean, Josefov edo Judutar auzoa juduen aurkako erasoetatik babesteko helburuz, baita Sinagoga Zahar-Berriko betebeharretan lagundu zezan ere.
Pragako sinagoga Zahar-Berria |
Löw errabinoaren eskultura |
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina