Gure jendartea gero eta amerikanoagoa da. Eta nazka
ematen du. Mendebaldeko jendarte kapitalista basapiztia bat da eta espetxea
bere sabela. Hortaz, sistemarako ezerosoak diren pertsonak irentsi eta bere
sabelean atxikitzen ditu basapiztiak, kaka bilakatu nahian.
“Basapiztiaren sabelean” izenburu-ideia Jack Henry
Abbott amerikar preso komunistaren espetxe-kronikatik hartua da eta egokia
iruditu zait Toulouse-Seysseseko espetxean idatzi nituen testuak biltzeko.
Espetxe hartan euskaldun bakarra izanik, ziegan
bakarrik egonik, eta ziegan hogeita bi ordu itxirik, erlojuaren kontrako
borroka bilakatu zen idaztea.
ERLOJUARI ERASO BASAPIZTIAREN SABELEAN
-espetxealdiaren kronika ironikoa-
I
KATEAK APURTU
Urruñako
Sokorriko ama birjinaren baselizaren inguruetan Berttikekin (gure zakurra)
pasaietan, lasai nengoela uste nuen. Herrira itzultzean ostatura sartu nintzen,
egunkaria lasai erostera ustez. Etxeko atarira sarturik baina, ezinegon azkar
batek hartu ninduen. Alegiazko lasaitasun guziaren tentsioak eraso egin zidan bat-batean
nire burua etxeko segurtasunean sumatzean.
Ilunabarrean
eri egon nintzen, eta Agurtzanek atera behar izan zuen Berttik.
Goizeko
3ak edo 4ak aldera, tentsio ukiezin batek ebatsi zidan loa. Jaiki, komunera,
piza, sukaldera, ura edan, egongelara, leihotik begiratu, deus ez eta inor ez,
kanapera, liburu bat…
-Zer
duzu, maitia? -galdetu zidan Agurtzanek ohatzean nire hezurren falta sumatu eta
jaiki zenean.
-Ez
dakit, ezin dut lorik egin, eta tripako mina daukat, eta diarrea, eta…
Bortzak
pasa sartu nintzen berriz lotara.
Goizean,
elkarrekin gosaldu dugu Agurtzanek eta biok, eta gero lanera joan da
bederatziak eman gabe zirela. Nik, nire aldetik, arropa zaharra jantzi, Berttik
lotu, eta pasaietara atera naiz.
Ironia
gorria. Etxetik zakurra lotuta atera, eta hamar minutu gabe, zakurrek lotuta
sartu.
Harat
eta hona mugitu naute loturik, eta sentsazioa ez zaidala batere gustatu erran behar
dut. Beraz, sentitzen dut orain artioko urte hauengatik guziengatik Berttik,
baina zin egiten dizut ez zaitudala sekula gehiago lotuko.
EGITEKE
-Police française!
Kaka
zaharra! Eta Berttik-ek kaka egin gabe oraindik. Eta ni arropa zaharrarekin,
eta lohiez beterik, eta artilezko zapelarekin, eta eskularruekin. Eta lagun
aunitz ikusi gabe, eta bitrozeramika paretan lotu gabe, eta atzoko harrikoa
egin gabe. Eta Durangotik ekarritako liburuak irakurri gabe, eta atzoko
periodikoa berdin. Eta bigarren istorioaren hondar atala ordenagailuan pikatu
gabe, eta prentsatik bildutako artikulu guziak berrirakurri gabe. Eta dutxari
“fundamentuzko” estreinaldia eman gabe. Eta “opariak” banatu gabe. Eta Begoñari
idatzi gabe, eta Metazirirendako komikia egin gabe, eta artikulua idatzi gabe.
Eta “Hiru ilargi laurden” istorioaren hondar bertsioa errepasatu gabe. Eta
ordenagailuko ia pelikula guziak ikusi gabe, “Gartxot” bezala. Eta Larun igo
gabe, eta Kalbarioaren mendia berdin. Eta frantsesez ikasi gabe, eta hondar
“Ekaitza” irakurri gabe. Eta “hango” iñautetara joan gabe. Eta hozkailuan magra
oso bat, eta izozkailua langostinoz beterik. Eta Nafarroako ardo hori guzia
edan gabe, eta Guiness erosi berriak berdin. Eta herriaren bertze aldea sobera
esploratu gabe, eta Sarako paretetan eskalatu gabe. Eta gaztetxea bisitatu
gabe, eta “gabe” aunitz gehiago ere seguru…
Beharrik
Gernikako puzzle madarikatua bukaturik utzi dudan bederen. Eta hazia landatu
dudan…
-Vous avez le droit de…
HONDAR BESARKADA
Atxilo
hartu nauten tokitik Baionako polizia-etxera joan baino lehen Berttik etxean
uztera eraman naute (gaituzte). Ni kotxe batean loturik eta atxiloturik eta
Berttik bertze kotxe batean lotu gabe eta aske, bere eskubide guzien jabe.
Etxeko
parkingean, txakurren artetik ihes egin eta gainera egin dit salto Berttikek,
urduri, hondar besarkada bailitzan. Eskuak bizkarrean loturik, ezin izan diot
besarkada itzuli. Beraz, egon trankil Berttik, hondar besarkada eman gabe
geratu zaigu eta.
LAGUNAK
Etxeko
parkinga txakurrez lepo, txakur batek zakurraren izenaz galdetu dit.
-Ez
du inporta, ez? -erantzun diot- Orain ez gara lagunak eginen, ezta?
Izan
ere, batzuetan txakurrak ez dira gizakiaren lagunik hoberenak.
JATEKOA
Etxeko
atea ireki, Berttik sartu, eta ea zakurrari jatekorik paratu behar zaion
galdetu dit txakur batek.
-Lasai
-erantzun du bertze txakurrak-, eguerdian neskalaguna etortzen da, berak
paratuko dio.
Niri,
eguerdian, ez dit Agurtzanek jatekoa ekarri, baizik eta txakur batek. Ez nintzen
gose.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina